Na het lezen van een artikel in de Volkskrant van zaterdag 25 februari stelde ik mijzelf de vraag: Waarom laten we dit in het onderwijs keer op keer weer gebeuren dat mensen die zelf geen onderwijs geven ons als lesgevende gaan vertellen hoe wij dat moeten doen. Allerlei redenen kunnen worden vermoed, maar volgens mij is er geen enkele reden met zekerheid aan te duiden als de oorzaak waarom wij dit iedere keer laten gebeuren.
We laten het gebeuren, omdat de laatste jaren vooral top-down gecommuniceerd is en de mensen in het onderwijsveld van mening zijn dat er toch niet geluisterd wordt naar wat zij te zeggen hebben. We laten het gebeuren, omdat de momenten waarop inspraak mogelijk is veelal tijdens lestijden vallen. Dan ook nog eens te maken hebben met een lerarentekort, dus leraren kiezen er voor om geen inspraak te hebben, opdat hun leerlingen les kunnen volgen.
Wat het ook is, feit is dat veel mede hierdoor veel onderwijsmensen zich niet capabel genoeg vinden om een eigen mening weer te geven. Komt bij dat het taalgebruik soms zo wollig en verhullend is dat ook onderwijsmensen niet direct in de gaten hebben welke wolf in schaapskleding nu weer wordt gepresenteerd.
Laten we het onderwijs eens de tijd gunnen om zichzelf te bewijzen en laat veranderingen alleen van binnenuit ontstaan.
Geef een reactie